Marşandiz Şiiri - Gazi Davgana

Marşandiz

Dünya kendi ekseni etrafında dönüyor,
kurşun hızına denk dönüyor da
savrulmuyor.

Dünya güneş etrafında dönüyor da savrulmuyor arz,
öyle de bizde ki savrulmak
nedendir?

Ruhunun, bedeninin ve kalbinin; mantıktan uzaklaşması mıdır?
Ellerinden kayıp gitmesi ve seni de izleyici konumunda peşinden
sürüklemesi midir?

Çöllerde kururken vahalarda kana kana suya doymak mıdır?
Savrulunca içinde yeni dehlizler bulmak mıdır?

Yoksa havaya suya aldanmayan dut ağacı gibi olmanın bedeli midir?
Yoksa her savruluş gökkuşağının altından bir daha geçmek midir?

Hesapsız ayrılığın, apansız yangınların, beklenmedik vedaların şaşkınlık ifadesi midir?
Yoksa o kadar hayallerinin, o kadar anların ve o kadar hevesin,
hayata seni bağlayan ne varsa üstünde tepinmesi midir?

Yol ayrımlarının ve beklenmedik makasların olmaman gereken raylara aktarması mıdır?
İnsanı sat sonra davayı satarsın yürüyüşünün son kertesi midir?
İnsanlığın kozmik vicdanı insan haklarının iflas ilanı mıdır?

Bildiğimiz doğruyu söylemez isek namerdiz,
canımız feda vatana duruşumuzun sancısı mıdır?
Dua bütün sebeplerin sustuğu anda sebepleri kaldırır inancı mıdır?

Baykuşun nasibi önüne yatar, biz nasibimizi arar ve beklerken şükretmeyi ıskaladığımızdan mıdır?
Ama marşandiz gibi hala yaşıyor hala nefes alıyorsundur,
öyle bir durumun feryadı mıdır?

Bu da varmış ayrı yörüngelere hem de savrularak, öyle yaprak gibi kontrolsüz.
Ayrı yörüngelere savrulup giderken
öyle boş boş karanlığı gözlersin.

Oturur öylece bu da bizim imtihanımız der ölümü özlersin...
Ama sanma ben ölü,
davam içimde rağmen diri.

Dur deme vaktidir, yumruk sıkma vakti değildir!
bBlesiniz ki ben senim, sende bensin.
yörüngesizlere atf olunur…

Mehmet Ünlü
Güzelbahçe 03 Nisan 2015