Marmaris Şiiri - Şair Mesca

Ruhum gözlerimi yalancılıkla suçluyor.
Yalancı diyor:
Şu bana göstermiş olduğun herşey yalan
gözlerim savunmaya geçip
neyi görüyorsam onu iletiyorum diyor.
Sen Marmaris'desin ve onun muhteşemliğini algılıyorsun
Ruhum tekrar gözlerime,
doğru olup olmadığını soruyor ve aynı cevabı alıyor.
Haklı aslında ruhum.
Bunca sene küçücük bir kafesin ardından
özgürlüğe merhaba deyişindeki korkusunda haklı.
Haklı çünkü; öyle insanlar var ikiyüzlü,
öyle ruhlar var hep rahatta yaşayıp acıdan habersiz
ve de en acısı Marmaris'le bütünleşip gene eli kolu bağlı
hücresine dönen öyle mesut'lar var.
Tamam vakit kaybetmeden kopmalı İstanbul'dan
madem buradayım,burayı yaşamalıyım
zaman azken...
İlk önce ne yapabilirim bilmiyorum.
İşe tabiattanmı başlamalı,
yoksa o gezmeye doyum olmaz sokaklarındanmı bilmiyorum
veya yağmur başlamışken
kahvemden son yudumu alıp sahilde mi dolaşmalıyım?
Karşımda deniz; ama ne deniz
yalancı boğaz,içmeler ve yelkenliler
evet evet son bir sigara daha içeyim
sonra cafe'den çıkış ve merhaba canım Marmaris...
Daha merhaba demeden gene kara kara düşünceler aldı beni
acaba her merhabanın sonunda elveda gelmek zorundamı?
Her güzelliği kötülükmü karşılamak zorunda?
Aman boşver, şu an iyi güzel olanı yapmalıyım
şu anı yaşamalıyım.
Ben burada bunları yazarken cafe'ye bir kızla erkek girdi,
elele olduklarına bakılırsa,sevgililer galiba
ne güzel, başka ne diyebilirim.
Ne güzel şey yaşamak
peki ben ne diye yanlızım sanki...
boşver canım şu an Marmaris bana yeterde artar bile...
Kafamdan niye birisi daha yok diye geçmiyor değil;
Olsa da nasıl olurdu acaba?
Şu an duyumsadığım mutluluk ve huzuru onunla da paylaşsam,
Şakalaşsam,sarılsam
onun ve Marmarisin beni uçurduğunu söylesem,
sonra onuda uçursam
nasıl olurdu acaba?
Ne demiştim:
şu an elde ettiklerimle yetinmeliyim
ne karamsar olmalı,
ne de yanlızlıktan şikayet etmeliyim.
Zaten ne zaman şikayet ettimki,şimdi edeyim.

Birden ruhum beni de yalancılıkla suçlamazmı?
Bana hani son kahven,son sigarandı
daha ne diye kendine kahve söylüyorsun demezmi...
Haklı galiba ama olsun.
Öbür tarafdan kasetimdeki Doors da beni dışarı davet ediyor
ama beklesinler biraz daha...
Benden önce bir bayan kendini Wolkmaniyle dışarı attı.
O da az önce masasında oturmuş benim gibi birşeyler karalıyor
ve kimbilir ruhu hangi enginlere yelken açıyordu?
Sesimimi duydu nedir, ruhunu soluklandırdı.
Benimkide bana da yokmu diye seslenmezmi
güzel,ne güzel şey onu duyumsamak.
Ruhum hadi iyisin çıkıyorum dışarı
hadi Mesut hadi Marmaris gene iyilerdesiniz.
Zaten Marmarisde ne zamandır bütünleşeceği birisini bekliyormuş,
Geliyorum...

MARMARİS'TE KEYİF

Bira mı dudaklarımı ıslatacaktı?
Kitaplar mı ellerimi dolduracaktı?
Müzik mi yanlızlığıma dost olacaktı?
Sokaklar mı evim olacaktı?

Ne evet ne de hayır
ne hüsran ne de mutluluk
ne kavuşma ne de ayrılık
birbiriyle uzlaşan kavramlarmı olacaktı?

Sebebsiz yarınlara gidiyorum.
Sesimi duyan gene ben oluyorum.
Şu Marmaris'i,şu doğayı yaşayan
yalnız ama yalnız ben oluyorum.

Sevgiydi beklentim
bir dost bir dayanaktı isteğim
oysa ne günler,yıllar geçirdim beklentilerle...
Ne oldu? Ne olacak ki?
Hayallerle geceler uzunuzadıya geçmekte
kağıtlar tükenmekde,kalemler bitmekde
ya sigara izmaritleri,ya müzik,ya aşk,ya yaşam
anladım ki nereye kadarla bitmemekte...

Şu karşımda duran mangalda bile odunlar kül olup
onların bile yerine yenileri gelmekte
ya benimle kim gelecek?
Hepsi anlık mutluluk veya hüzünlemi bitecek?
Ama bitmeyecek bir şey varsa
sevgim,şevkatim,iyiliğim,güzelliğim
ve birbirinin aynı olan şiirlerim
ve de en acısı ümitlerim,hayallerim...
Eğer yeniden gelsem dünyaya
eminim değişen bir şey olmaz
çünkü doğru olanı yapıyorum
çünkü doğrular hep ama hep kaybeder.
Tam noktayla sonlandırırken şiiri
bir köpek sokuldu koltuk altıma
belli ki oda aç sevgiye,şevkate
bak kalemim bile tükendi
çünkü köpeği sevip okşamamı anlatmam bile haram bana.
Ne de güzel uyudu yanımda
nede olsa yanıbaşında mangal
ve ona sevgi ve ilgi gösteren birisi var.

Ben hep böylemi olacağım?
Bilemiyorum.
Her ama her bir şeye şevkat gösterirken
ben ilgisizlikten kuruyacakmıyım?
Bir gün bir dakika olsun
gerçekten sevip sevilebilecekmiyim?
yoksa gözüm arkadamı gideceğim?
Ne evet,ne hayır,
ne hüsran,ne de mutluluk,
ne kavuşmak,ne de ayrılık
birbiriyle uzlaşan kavramlar mı olacaktı?

Bu hayat ister gerçek olsun,ister olmasın
bu yazılar ister şiir olsun,ister olmasın
ama doğru olan tek şey var.
Her bir kelimesi gerçek
Kime gerçek?
Hiç ama hiçbir kimseye...
Bekliyorum,
kimi?
Hiçkimseyi...
Yaşıyorum,
kime?
Kendime...
Yazıyorum,
niçin?
Bir mum ışığı olabilsin diye...
Ağlıyorum duvarlara
bağırıyorum,dağlara,tepelere
koşuyorum geleceğe
hangisine?
bilinmeyene...

Korkum yok,sabrım çok
bir elimde güneş,diğerinde ay
gündüz ile geceyi birbirine katacağım.
Uzayı sonlandırıp,sevgimle neler yapacağım.
Bir gün,
o bir gün gelecek biliyorum.

MARMARİS'LE VEDALAŞMA

Gene yapacağını yaptın Marmaris.
Güzelliklerini sundun ve benden bu kadar dedin.
Sana kızmıyorum;
çünkü sonunu biliyordum ve senin oldum.
Üç günde seninle seviştim,
sana aşk dizeleriyle seslendim.
Zaman zaman ağladım seninle
bazen de güldüm,oyunlar oynadım,
zıpladım,bir çocuk oldum seninle;
ama şimdi son saatlerdeyim.
Saat sabah on ve ben kumsaldayım
deniz çarşaf gibi,
güneş içimi ısıtıyor
ve nedensiz niçinsiz yaşıyorum son anlarımı
benden bu kadar;
ama geleceğim
ve hiç kopmamacasına
herşeyimle senin olacağım.
Değil günler
aylar,yıllar...
Ömrümün sonuna kadar senden ayrılmayacağım.
Söz veriyorum ve biliyorum ki
yanlız ama yanlız senin olacağım.
Artık son demlerdeysek
yazıların son satırlarıysa
son bir defa seni kucaklamama izin ver.
Ne olur esirgeme bunu benden.
Tanrı şahidimdir ben senin kopmaz bir parçanım.
Bedenim uzaklarda olsada ruhum seninle...

Bunlar lafta kalmaz Marmaris
ben seni aldatmadım,ve hiç aldatmayacağım.
Bak neredeyse doldu gözlerim.
Tanrım nasıl bir sevgi bu
nasıl aşk...
Tanrım ne olur beni uzaklarda fazla tutma.
Sevenleri ayırmak nasıl günahsa
bizi birbirimizden koparmak sana yakışmaz.
Göster yüceliğini,göster sevgi selini,
göster bize birbirimizi,
koparma çiçeği dalından,koparma beni güzeller güzeli Marmarisimden.

Evet gitme vakti yaklaştı artık.
Ne elveda diyeceğim sana Marmaris,
ne de geleceğim diyeceğim
Ben seninim senin olacağım
ve seni asırlara sığmayacak bir sevgiyle seveceğim.

Bana gözyaşınla merhaba demiştin hatırlıyorsun...
Hafiften yağmur boşalıyordu tenime,
saçlarımdan gözyaşların damlıyor,
bastığım yerlerden merhaba sesi yayılıyordu benliğime.
Şimdi ise yolun aydınlık olsun dercesine
güneş bütün ışığını bana yansıtıyor
ve otogar yoluna giderken masmavi gökyüzün
ve o eşi benzeri olmayan masmavi denizin beni uğurluyor.
Denize bakıyorum
metrelerce aşağıdan bana bir kum tanesi göz kırpıyor.
ne kadar temiz ve saf
tıpkı senin gibi Marmaris.
Hatırlıyormusun dün gece bana denizden bir yıldız el sallamıştı,
bana bir işaret verir gibiydi.
Gökyüzü ve denizi ne de güzel bütünleştiriyorsun Marmaris.
Bak şiir bile bitmek bilmezken
ne olur şu anda zaman dursa diyorum içimden.

Ama bu ne başlangıç,nede acıklı bir veda olacak.
Bu insanın doğayla buluşup kaynaştığı bir an olacak.
Son defa beni bekle Marmaris.
Bir saniye olmayacak gidişim,
gelmem,seninle olmam gerçekten de asırlara sığmayacak.
Sakın üzülme ve bir şey de söyleme,
bizler büyüğüz,bizler güçlüyüz,
sen ve ben Tanrının sevgi yumağından birer parçayız.