Dokuz yüz doksan dokuz Ağustos on yediydi
Yer oynadı yerinden Marmara’nın dibiydi
Ölen hakka kavuştu her yan ceset seliydi
Çoğu aklın yitirdi bense hâlâ yaralı.
Diyorum ki kimseye yaşatmasın Allah’ım
Olmadı o gecede çırpınsam da sabahım
Gitti evim diyordu kimi yıkıldı dağım
Ölen belki kurtuldu bense hâlâ yaralı.
Sanki kıyamet koptu yol ortadan yarıldı
Rasathaneden dendi fay çok uzun kırıldı
Binalar sanki karton üst üstüne yıkıldı
Giden gitti kurtuldu bense hâlâ yaralı.
Gölcük yerler bir olmuş gör Yalova, İzmit’i
Sakarya, İstanbul’dan duyulmuştu hiddeti
Yedi nokta ikiymiş bu depremin şiddeti
Giden gitti kurtuldu bense hâlâ yaralı.
On yıl geçti aradan çıkardık mı acep ders
Deprem öldürmez diye bağırıyordu bir ses
Aynı düzen aynı tas gidiyoruz hâlâ pes
Giden gitti kurtuldu bense hâlâ yaralı.
Kayaturan depreme yükledik onca suçu
Yıkılmadı evlerin içlerinden bir kaçı
Mütahit bu diyerek doyurduk birkaç açı
Giden gitti kurtuldu bense hâlâ yaralı.
(16.08.2009 Saat: 10.56)
Şevki KayaturanKayıt Tarihi : 16.8.2009 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yarın Gölcük depreminin (adına ne derseniz diyin) onuncu yıl dönümü yıllar ne çabuk geçmiş veya da ne unutkan bir milletiz o büyük felaketi ne çabuk unuttuk ve bugün hâlâ bir ayda çok katlı binalar dikiyoruz göstermelik birkaç şeyin dışında yaptığımız bir şeyler yok, güçlendirilmesi gereken binalar rötuşlanarak çatlaklar kapatılıp içlerinde insanlar oturtuluyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!