Marmara Depremi Şiiri - Hasan Okursoy

„17 ağustos 1999 tarihinde marmara depremi
Acılarına, bir ananınferyadına; “

„Türkiye size sesleniyorum
görün duyun bizi
altı yavrumu enkaz altında bıraktım
böyle bir daha görmeyin bizi”

45 saniyede bu deprem denen canavar
ne canlar götürdü?

yerle bir olmuş sanki yutulmuş
eksik malzemeli binalar

yanmış tüpraş rafinesi
insan çaresizliğine acımış

hasar gören evler sanki bir hat üstünde
7 ve 8 katlı binalar çökmüş

enkaz yandıkça
Gölcük‘e Karamürsel‘e yardım ulaşamamış
akşama kadar müdahale eden de yokmuş

akşam olunca su su diye yalvaranlar
yaşamaktan umudu kesmiş
enkaz altında hala canlı kalanlar
sabah güneşini görememiş

biraz ekmek ve biraz su
bir de çadır yokmuş
izmit - gölcük tüpraş yandıkça
simsiyah bir bulut gökyüzünü kaplamış

kimsesiz bir çocuk ağladıkça
yer yerinden oynamış

bir ana;
‘’Türkiye size sesleniyorum
görün duyun bizi
altı yavrumu enkaz altında bıraktım
duyun bizi...’’ diye bağırdıkça
yer gök karışmış

her yer ağır yaralı
hasta haneler bir dolup bir boşalmış

başbakan dertli
demeci Ankara’ya ulaşamamış

aralanınca gün, kapanınca hava
Türkiye’deki bu deprem
unutulacak gibi değilmiş

enkaz altındaki sese ulaşılamamış
caddelerde ölü sayısı arttıkça
medya yıkıldık diye mahşetler atmış

depremde hastahaneler dolmuş
16,8 km derinlikte imdat sesine
herkes dikkat kesilse de
çaresizlik uğuldayıp durmuş
norveç ile dostluk maçı
iptal olmuş

deprem
kartonsun’u otokar’ı
çimento fabrikası’nı da vurmuş

yalovada da yıkılmış binalar
altında kalanlar son soluklarında
çığlık çığlık bağırmış

yetkililer, gölcük ordu evi de
enkaz altında diye bildirmiş

bu bir afet devlet nerede?
ağlayan bir kadın bağırmış
gölyaka köyünde
iki yakını hala enkazdan çıkamamış

21 ağustos 1999 cumartesi
ölüm korkunç ve insan yaşamı bir anlık
enkazda çok az kişi kurtulmuş

depremin dördüncü günü
artçı depremler arasında
çaresiz bir depremzede
kepçe darbesinde bağırmış
bir keser bile yok diye?

22 ağustos 1999 pazar
gazete haberlerinden
bazen bir hırıltı
bazen bir çığlık
bazen net kelimeler
bazen sadece bir yere düzenli
aralıklarla vurmalar

bir şey yapamamanın ve çaresizliğin
ne demek olduğunu insan bu Pazar
bu depremde başka anlamış