Marmara Depremi Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

17 ağustos doksan dokuzda:

Telefon çalıyor tam üç buçukta.

Arayan oğlumdu,haberse kötü:

Deprem marmarayı yerle bir etti.

Hemen sarıldık biz telefonlara:

Haberi bildirdik yakın dostlara.

Marmara sarsıldı depremle dipten:

Hüküm Allahındır ne gelin elden?

Birlik deyip bölen olduk.

İftira, yalana daldık.

Ruşveti kepçeyle yedik:

Deprem bir ikazdır bize..

Evlat tanımaz atayı,

Çoktan küstürduk Mevlayı.

Azanlar bulur belayı.

Deprem bir ikazdır bize.

Karıştırdık sağı solu,

Etraf yılan, çiyan dolu.

Görünuyor yolun sonu.

Deprem bir ikzadır bize.

Gece gündüz içer olduk,

Çırılçıplak gezer olduk.

Hakkı, hukuku unuttuk.

Deprem bir ikazdır bize.

Bikiniye alkış tuttuk.

Baş örtülüye zülm ettik.

Böylece medeni (!) olduk.

Deprem bir ikazdır bize.

İrticadır deyip durduk:

Nice müslümanı üzdük.

Mevladan bir sille yedik.

Deprem bir ikazdır bize.

Güneş tutulmasını hafife aldık,

Dualar yerine, çalğılar çaldık.

Allahı unutup hep “ doğa” dedik.

Deprem bir ikazdır bize...

:

Gölcukten ses gelmiyor:

Yasta kalmıştır sakarya.

Kafesi kırıldı uçtu kanarya.

Deprem bir ikazdır bize.

Düzce,Bolu,Yalovada,

Çok hasar var Avcılarda.

Bir telaş var insanlarda:

Deprem bir ikazdır bize.

Ağır yara aldı derince, kullar.

Yıkıldı köprüler. Kapandı yollar.

İzmitin haliyse yürükler yakar.

Deprem bir ikazdır bize.

Şaşırma ey insan oğlu:

Bu mülkünde sahıbı var.

Bunca nimet boşamı ki;

Birgün gelir hesap sorar.

“Kula zulm etmez mevlası”,

Kulun çektiği kendi cezası.”

Deprem alt üst etti bizi.

Hemen tevbedir ilacı.

20.07.1979 neckarsulm Almanya