Dalgaların ay ışığıyla birleştiği tenhadan yakarıyorum, feryadımı.
Fatihin yurdundan yolluyorum gözyaşlarımı.
Dalgaların sesiyle inledi yüreğim.
Dursam da Marmara’nın en içten köşesinde,
etmez ki anamın dizindeki gözyaşı.
Görsem de konstantinye’nin eşsiz güzelliğini,
Etmez ki memleketimin kuru toprağı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta