Marmara Şiiri - Ömer Burhan Giriftari

En hırçın dalgasındayım zamanın,
Bilmesen de, çok vurdum kıyılarına,
Az ötemde bağrında sönüyor sıra sıra dereler,
Bir damlan düşse yüreğime, sönmeyeceğim
Gözlerimden taşacaksın Marmara.

Bir şehrin yıkıntıları çalkalanır durur koynunda,
Çokça güneş seyrettim batıp giden şafağında
Kayaların arasında iki şişe durur bak,
Bak birileri geceyi dökmüş yamacına.
Nedendir sahi bu suskunluk, sus o zaman
Akşam vakti meltemin fısıldasın şakağıma

Nicedir oldu ben anlattım, çokça tutunup gittim dalgalara
Geceleri dans ettim suretiyle üzerine düşen yıldızların.
Bir sandalın üzerinde gözyaşları karışırken tuzuna,
Martılara tutunup çok geçtim yanından balıkçı şapkalı yalnızların.
Hesabı yoktur bir başına attığım voltaların iskelede,
Hesabı yoktur bağrına batıp çıkan oltaların.

Çil çil hayal döktüm avuçlarına yıpranmış kefemden
Ve de gizlice çok balık salmışımdır geri şu yaşlı adamın yanındaki sepetten.
Altımda yıpranmış, yosun tutmuş bir kaya,
Bir anda kayıp gideceğim sularına deryanın,
Şafak yine kızılca kanadı bak, bir yanda elimi atsam dokunacağım aya,
En hırçın dalgasındayım zamanın.
Bilmesen de, çok vurdum kıyılarına Marmara