Marmara Şiiri - Mehmet Ali Telek

Marmara

Ağustos ayında yandı kavruldu
Ölüme sahane oldu marmara
Nice bina kağıt gibi savruldu
Yaşamdan nice can yoldu marmara

Şafak vakti deprem kalleşçe vurdu
Ecel nice cana tuzaklar kurdu
Mateme bürüttü kos koca yurdu
İçinden sararıp soldu marmara

Körpecik yavrular toprağa gömdü
Fay hattı denildi bilinmez yöndü
Feryatlar yükseldi ocaklar söndü
Ölüm sinsi gezen koldu marmara

Elden bir şey gelmez göz göre göre
Evler mezar oldu gömüldü yere
Ecel nasıl kıydın sen bunca ere
Beyaz kefende can boldu marmara

Kimisi yaşama doymaz gidiyor
Kimisi kaderim yazgımdır diyor
Çoluk çocuk genç kız feryat ediyor
Körpe cesetlerle doldu marmara

Herkes bir yerlerde suçu arıyor
Yabancılar geldi yara sarıyor
Bol dozerler canla toprak karıyor
Yaşamdan ölüme yoldu marmara