Marmara Şiiri - Mehmet Bulut

Daha serpilmiş gördüm seni marmara
daha acımasız, daha duygusuz, insafsız...
Senin kadar dayanıklı değilim marmara
bin parçaya böldüler, her parçayı kül edip
savurdular, savruk kuytulara...
Ah marmara neden bıraktınki beni
neden gönderdin yazgısız topraklara,
en acı acıları yaşamaya? ..
Marmara ben geldim!

Bekle dedim marmara yeniden
çocukluğumun ana kucağı..
işte yeniden dönüyorum sana.
Kırılmış, parçalanmış, dağılmış
ve en çokta azalmış halde...
Yeniden biriktirir misin beni marmara?
Gitmemişim gibi davranabilir misin
gitmemek üzere sana dönen bana...