Marmar-mermer Şiiri - Dursun Özden 3

marmar (mermer)

merhaba canlar! sıkıntılı senelerde-dağ çiçeği onat’ın gülüşü göğe yansır
sinematek'de makinist durmuş'un sırdaşı, sana da elveda! ada'nın subaşı
ah istanbul! boğaziçi tıngır mıngır, galata köprü’den geçmek, kaç mangır?

ey marmara! marmar gölgesi gece kara, gündüzün yara, susma, at bir nara
fatih'ten sonra, çanakkale’den önce; tekirdağ rakısı marmara'ya akar, o farklı
marmar; saraylar-hanlar-hamamlar-varsıl yalılarda-kutsal aylarda şifalı taraklı
ah! ayazma, şadırvan, cami, kilise, havrada, marmara mermeri estetik-giri-aklı
nice çağlara tanık bildik, derin tarihin mirası marmara koyunda, koynunda saklı

deprem sallanan aydı, küskün denizin fayı kaydı, asmalı belikli saçları, al kınaydı
gemide iskele sancaktı, köfteci osman siren çaldı, o ada gemisi erkenden yol aldı
o dost limanı, 'mübadele acısı' son romanı, roman cüneyt'in kemanı-acı yankılandı
gece günebakan başını eğdi-kötüden yana esiyor yel-şeytan devri-hançeri pek sivri
silivri, zindan ayçiçeği iç kurdu, kavun-bamya yurdu, kaymağı dipte kıvırcık yoğurdu
son tufanda-fırtınalı denizde, dalgalı saçlı-avşa adalı, o boşnak balıkçıyı kim vurdu?

yüksek kaldırımlı-ıslak sokağın yıl başında, rakı sofrası kışında, kar ile kora kandım
piyerloti burcu-kent sevdalı latif-mete baştacı, cam cama değil-can cana kafadarım
pandemi öncesi-sonrası, eski ve yeni tüm yitik dostları, yeniden iç çekerek andım
onat'ın yılkı atları, iznikli muhtarın karameke avında, dörtnala koşarken-arandım
yeterki kararmasın diye isyancı baharı kutladım-antep sofradında-aşka bandım
tükenmez kalemle tükenen, tek nefeslik ömrün, o yaşam kavgasında arındım

unutulmuş-yitik adayı yurt edinen martılara, ishak kuşlara yuva kurandım
ak güvercin, kumrunun sardunda kokan yuvasında, sinema bir şenlikti
mermer ocağında-granit saçağında-seherde dinamit sesine uyandım
ah! beyoğlu'nun külhanbeyi, o pera’nın papyon kıravatlı delikanlısı
ve çıldıran bu kentin son göçmeni, adalı mustafa abi için yandım

adada gönlüm kaldı-deniz korsanı pusu kurdu-dadandı-aldandım
o son fırtınada pusulam şaştı-yalancı palatya koyuna sığındım
kor ocakta dinamit patladı, gecenin karanlığı al şafağa atladı
kent direği-gri oniks mermer sutunlar-sırdaş aşkları fısıldar
şarap evinde-sarhoş yıllanmış seviler düşe yattı, inandım

ada-asmalı köyü sürmeli güzeller için tutuştum-yandım
marmar adasında iki kişiye bir şemsiye-yeter sandım
ey marmara! sen beni ara, mustafa göçmen de gitti
göçmen kuşlar, o adayı terk etmeden, seni andım
bende şiir evime döndüm, kırık kaleme uzandım.
dursun özden