Marla Bakmıyor Şiiri - Emel Özten

özensiz çizilmiş
bir silüet misin marla?
adına mumlar yakılan
bir ayin sonrasında,
kesik bir acı mısın
kendinden tiksinen?

saçlarına doladığın rüzgar
biçmez mi seni?
ezbere yakışsın diyemi
belindeki zerafet?

omuzlarınla sarındığın
hangi uykunun gölgesi marla?
az önce dokundukların,
hiçledin mi soluğunda?

üşüyor musun?
bırak sana ait olmayanları ateşe
ısın marla, korkma...

büründüğün kadınlığını soyun.
taşlaşıyorsun.
elerini kapatma kulaklarına.
duymuyorsun.

ah marla
ah kendin(d) e(n) düşen
ah ateş iksirli küt tablo
gözlerin senin değil
bakmıyorsun...