Marla Şiiri - Ayşe Uçar

bulutlar dağa yürüyor marla
seninle bir kenti yürümeliyiz
günlerdir aralıksız esiyor rüzgârlar
pastoral bir tablo çizelim
kuşlara

ve
birlikte uçalım ulu çınarların ucuna
şurası günbatımı poyraz tepesi ve gece
dünya yaşanılası bir yer mi marla
birileri birileriyle hep savaşırken
bazıları bazılarının kanını emiyor sürekli
birileri hep ağlıyor birileri hep gülüyor
bu mantıklı mı sence marla

dünya gün geçtikçe kararıyor
sence sürüngenler çağı geri mi geliyor
kitlesel yok oluşları yine yazacak tarih
yine kıyamet senaryosunu oynayacak
mahir oyuncular
bize ne olacak marla
ne olacak bize

ruhumuz ele geçirilince
yok olan bedenlerimiz ekolojik boşluklara atılacak
çürüyecek toprağın kokusunda küf tadındaki fosillerimiz
sence insan evrimleşir mi marla
uyum sağlar mı kalan son tohumlar
havayla suyla toprakla

insan sadece etten ibaret değil ki marla
etimiz çürüdü diyelim ele geçirilen ruhlarımıza nolacak
var oluşumuz yok oluşumuz Tanrının hükmündeyken
ya acizliğimize ne diyelim
aklımıza kalbimize ruhumuza
sahip çıkamadıysak kim suçlu
o zaman marla

tatlı tatlı konuşurken seninle
konu nerden nereye geldi anlayamadım

bulutlar dağa yürüyor marla
seninle bir kenti yürümeliyiz
hava su toprak bitki canlılar
güneş ay yıldız
evren galaksiler
dünya
insan

sonsuzluk ve hiçlik

dilimin kemiği ağrıyor ağrıyor
hepsi hikaye marla
hepsi hikaye...

22032024
12:17