Marjinal Bir Hayatın İçindeki Yaşam

Kutuplardan basık yörüngesi belli olmayan marjinal bir hayatın içindeydi yaşam..
Nefret ediyorum bazen..!
İş, güç, aşk, okul bla bla..
Beynimin içindeki dolaşan solucan gibi düşünceler kanımı emiyor sanki..
Ah insanlar bazen nasılda fosil’ leşebiliyor gözümde..
Ve aşk..
Kimin eli kimin belinde kıvamında..!
Saçmalıklarla sıvanmış mutlulukları hiç saymıyorum bile..

Bu yaşam denilen döngü geçmişin, karanlığı kovalamasından ibaret. Yani kalbimizin rutubetli odalarında sAkladığımız küçük umut ışıklarını arayıp bulmaktan..
Sorunun insanlığın diplerine olduğunu biliyorum..
Evet..!
Daldırıyorum düşüncelerimle yarattığım ellerimle, derinliklerimde sakladıklarıma..
Yeryüzünde kapladığım alanda, ne kadar olağan üstü acılar ve tecrübeler sığdırıyormuşum meğer..!
Hayalleri bedenine sığmayan düş yoksunu bir ihtiyar gibiyim.. Ne acı..

Her neyse..
Artık yakınlarımın etrafımda kahkahalarla gülmeleri canımı sıkıyor..!
Çünkü yalan bir beyazlıkta aydınlanmaktansa duru bir karanlıkta boğulmak daha gerçekçi geliyor..

Ve sizler, içimdeki şeytanın fırtınalı ve acımasız kırbaçlarından habersiz sorguluyorsunuz beni..
Ruhum çalkalanıyor…
Hayallerimden düşüyorum..