Ç’ölümde kum tanesisin, tek tek gözlerime savruluyor bakışların.İlk bakışın, son bakışın, ilk sözün, son sözün arasında ne varsa kum gibi gözüme giriyor. Onca güzele rağmen kimseyi görmüyor gözüm. Bu kariyere,nüfuzla beni isteyen onca periye perlerimi açmadım.
-İçimde kasırgalarım namelerini söylüyor. Melodik bir vazgeçilmez gibisin.
Gözden kopan damlasının ıslattığı kadar huzurum kaldı. İlk damlan kadar ömrüm kaldı.
*Islanmışım, unutamıyorum seni. Bu sevgiler kalabalığın denizinde yunus olmuşum. Yunus Emre’yi sevdiğin kadar seni anlamak için. Senin sevdiğin bütün bilinç kulelerini okudum,onların sözlerinde, dizelerinde eridim senin için.
Yalnızlığın sürmanşetine yazdırdım sensizliği. Emanetin var içimde. Merak etmiyor musun bu aşk emanetini.
-Öyle gitmekle çözüm mü ki?
Gitmeye gittin; asıl sen gitmedin.Ben gitmediysem bitmediysem sen gitmemişsin.Yanımda olmayışın bende olmayışını tümlemez.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.