Bir sokak lambası yanıyor perdelerin arasından
Şarkılar durmuş sessizlikte dans ediyor ağaçlar
Geçilmiyor yeisimin simsiyah karasından
İçimin derinliğine ulaşsa keşke şu ışıklar
Ah Maria!.. gülüşün nasıl bu kadar acı verir
Oysa eskiden gözlerim gülerdi mutluluktan
Bilsen şu sokak lambası nasıl içimi kemirir
Ah Maria!.. yoruldum ismini kağıtlara yazıp karalamaktan
Bir sokak lambası bir ben bir de gülüşün
Ve gülüşüne hakaret bir lambanın cüretsizce yanması
Gel de izle işte kalbimi ortadan tam ikiye bölüşün
Ah Maria!.. ne kadar ahmakça gönlümün gözlerine kanması
Maria... gülümsüyor fotoğrafın, gözlerim gözlerinde!
Hiç doğmayarak yaşayana aşık olmak ne de zor!
Bu gülüşün, her şarkıda her kitapta ve her şiirde...
yaşamayanı yaşatmak içinde Allah'ım ne de zor!
Gülüşüne sükunetle vursa sabahın ilk ışıkları
Kanlanmış gözlerimi oracıkta kapasam sakince
O an titrese tüm alemlerdeki insanların bacakları
Deseler; maria'ya can verdi beşir sessizce
Kayıt Tarihi : 7.8.2024 23:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Maria lakabının sebebi Sebahattin Ali'nin Maria Puder'idir. Şiirdede denildiği gibi hiç doğmadan yaşayan bir kimseye yazılmıştır Kürk Mantolu Madonna'yı bitirdikten sonra kasfetli bir gecede tekli kanepeye oturdum, epeyce karanlıktı. Telefonumla uğraşıyordum, hazırlıksızdım ve önüme bir fotoğraf çıktı uzuuuun zamandan sonra oylesine kötü hissettim bu somut dünyada yaşayan birine duyulan bir acı değildi ama dünyadaki bir beden kendi içinizde varolmadan yaşayanı size hatirlatabilir Not: şiirin başlığı yanlış yazılmamıştır. Vee gülüşüne hakaret bir lambanın cüretsizce yanması
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!