Marifet mi..? Şiiri - Süleyman Baştürk

Bir takvim satıcısı,sokak sokak gezerken,
Eve nafakasını,böyle temin ederken,
Acıkmıştı da karnı,lokantaya girerken,
Önce çorba içeyim,kendi kendine derken.

Elinde takvimleri,masa üstüne koydu.,
Çorbasını içerek,yarım yamalak doydu.
Hesabı öder iken,lokantacı bey sordu.
Ne satıyorsun böyle elindekiler neydi.

Yaşam insana ödev,hiçte boş durmamalı,
Benimde sizin gibi,sabit işim olmadı.
Kimisi sizin gibi,güzel yemek yapmalı,
Boş durup aymaktansa,birşeyler de satmalı.

Lokantacı bu hali,görünce takdir etti.
Baktıki satıcı hoş,hemde pek marifetli,
Yeni yıl yaklaşıyor,dükkanada gerekti,
Amaç bir takvim alıp, onu memnun etmekti.

Ödedi beş lirayı, hayırlı işler dedi.
Haydi boş durma dolaş,rızkını ara dedi.
Teşekkürler sunarak,bereket versin dedi.
Satıcıyı selamla,yeni işe gönderdi.

Bizim satıcı şimdi,tam kapıdan çıkmıştı.
Tebessümle bir bayan,önünde dikilmişti.
Sordu baktı, beğendi, iki tane ver dedi.
Oradan ayrılarak,işe devam eyledi.

Bu ticaretten sonra, hanım içeri girer.
Beyi sorar hayrola,nedir elindekiler.
Hanımda lokantanın,sahibesiymiş meğer.
Hem eve hem dükkana, iki takvim aldım der.

Lokantacı telaşla, garsona çabuk gel der.
Az önce yemek yiyen,satıcıyı bulu ver.
Çocuk hızla koşarak,takvimciyi yakalar.
Birazda tık nefesle,seni patronum sorar.

Dedi beş liran varmı? seni çok koşturdular.
Mutlak bir takvim ister,ondandır beni arar.
Garson vardır diyerek, bir takvim daha alır.
Bulmuştur takvimciyi, ustada memnun kalır.

Bu duygular içinde, garsonda geri döner.
Keşke dönmez olaydı,patronun şevki söner.
Çabuk koş satıcıyı,bana hemen getir der.
Araki sen bulasın,cadde de yeller eser.

Nedir bu elindeki,bana çabucak söyle,
Ne için yollamıştım,sen bana geldin neyle,
Lokantacı aile, bir yılbaşını böyle
Karşıladı gülerek,dört takvimle hevesle.