Marifet Şiiri - Erdoğan Ergin

“Cemal Safi’ce”
Konuşmazdı dilim yazmazdı kalem
Ben, seni sevmeyi maharet saydım
Çoğu gitti ömrün, azı hep sitem
Ben, seni sevmeyi marifet saydım

Adını bilmezken, dilime düştü
Kapı kapalıydı, kilidi düştü
Sen yakınca mumu, aydınlık düştü
Ben seni sevmeyi zarafet saydım

Kaç gün kaç saatti, unuttum beni
Dalgalanıp durur, sandım kendimi
Burnumda duran kokun geçer belki
Ben seni sevmeyi ibadet saydım

Kalemin de sözü, biter bilesin
Bu son şiiridir garip halimin
Yüzünü göremem, gider bilesin
Ben seni sevmeyi esaret saydım

Ben alıp koymadım, attın içime
O zehri tutup sen kattın içime
Acısını bilip, güldün halime
Ben seni sevmeyi cesaret saydım

Her gece açıp da elimi duaya
Türlü türlü tuzu, basıp yaraya
Gülme, dayanacağım bu acıya
Ben seni unutmayı akıbet saydım