Zaman akar,su akar,
Yıldızlar akar,insan akarda.
Nereyedir bu dönüş,nereyedir bu akış?
Kaderin ezgileri alnımda nakış,nakış.
Gözlerde gizlidir bulut.aşka gelince yağar.
İnsanlar hep ölürde,gözler niye göğe bakar?
Çoluk,çocuk,eş,dost,mal,mülk,neyin varsa hep unut!
ALLAH diyen gel ellerimden tut.
Daha dün doğdu çocuk hayretle gülmekte.
Sırtımı döndüm,ne göreyim; işte,o çocuk,
Taputla gitmekte.
Anladım bu akışın sebebi ne,sırrı ne?
Asıl marifet; ölmeden ölmekte! !
Kayıt Tarihi : 16.7.2009 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!