Marifet Şiiri - Ahmet Kurt

Şu kısa ömürde, yarım asırda,
Avına saldıran kaplanlar gördüm.
Parçalanmış dünya, yanan yürekler,
Tepkisiz seyreden aptallar gördüm

Kardeşlik ve barış diye saldırır,
Vahşice insana kıyar öldürür,
Meskeni dağıtır, ocak söndürür,
Kan gölünde yüzen sırtlanlar gördüm.

Besledim, büyüttüm, sırtıma aldım,
Onlar büyüdükçe altında kaldım,
Gafildir, cahildir diye aldandım,
Koyunda beslenen yılanlar gördüm.

Sevgisi yüceyse, yürekte varsa,
Onlara kar etmez, hisseyle parsa,
Fakat biçilmekte bir küçük arsa,
Başları yücede gezenler gördüm.

Cakası yerinde, kılığı tamam,
Duayı bilmiyor, suratsız imam,
Olamaz kitabı öyle okumam,
Gemisi karada kaptanlar gördüm.

Bir ışık, kıvılcım, çaksa yüreğim,
Oynar ki yerinden, budur dileğim,
Oysa görünmüyor, ağla bebeğim,
Cenaze namazı kılanlar gördüm.

Teslim ettim köyü, şehir, devleti,
Teslim etti bütün vatan, milleti,
Bitsin artık ey Türk, atın gafleti,
Hanlar otağına dolanlar gördüm.

Kurdoğlu yaşa ki neler göresin,
Marifet, gördükçe ibret alasın,
Yaşamamak için tedbir bulasın,
Bugünü olmayan insanlar gördüm.