Marie Şiiri - Abdulvahap Ateş

Marie gurbet elde girdin düşüme
deniz gözlerine saldım tenimi.
garibansın dedin,sokul üşüme
sıcağına attım buz bedenimi.

Yabanıl rüzgarlar saçımdan tuttu
dostsuzluk ilenci beynimi yuttu
hasret yüreğimi tel tel kuruttu
imdatla sarıldım bileklerine.

Dalımdan düşmemek için tutundum
gönlüne özüne sana vuruldum
vakarım dur dedi artık yoruldum
aşk ile geçmişin kaldım elinde.

Hasreti beynimden eledi gözler
beni mavisiyle beledi gözler
karım evlatlarım yolumu gözler
şaşırdım kime ne diyeceğimi.

Düştüm çıkmazlara yüreğim darda
aklım ayalimde bir yanım burda
olur ya benliğim iki olurda
birini yoluna ram edeceğim.

Gönül bir uslanmaz bir arsız rüzgar
arı olur petek petek bal toplar
günümü gecemi bir hayal kaplar
bu gönül bendeyken gülmeyeceğim.