Maria V Şiiri - Enes Erol

Ansızın bir gece vakti çıktın karışma,
Öylece gülümsedin bana.
Oracıkta öldüm ben, öldüm de yeniden dirildim.
Sustum,
Kalbim yeniden atmaya başladı sanki,
Sanki yıllar önce kaybolmuştum ki yenide buldum ben kendimi.

Kacsamda saklansamda o gülüşün aklımdan hiç çıkmıyor,

İçimde sanki bir ateş,volkan gibi büyüyen bir ateş
Senden her uzaklaştığımda yüreğimi yakan bir ateş.

Bir ağustos akşamı geldin,
Rüzgarin edasıyla
Sanki o gece gökyüzünde bir yıldız, parıldayan yeryüzüne.
Kap karanlık bir gece çıkıp geldin
Gökyüzünde daha önce böyle bir yıldız görmemiştim oysa ki ben.

bir melek gibi sanki ....