maria’nın gölgesi
kor ışığın gölgesi, önümde ya da ardımda; ‘ben giderim
o gider, önümde ve ardımda, tin tin eder’ o ne diyordum
gölgem sinsi bir dedektif olup, beni izliyor; uzun gölgem
beni gölgeliyordu ve ona sordum: ‘sen kimin gölgesisin?’
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gölgesinden korkan adamın sırrını kim çözdü?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta