Gönlüm raydan çıkmış
Ne yana dönsem toz duman
Göz gözü görmüyor bu toz bulutunda
Makinist kayıp
Bu hengamede o da savruldu herhalde bir yerlere
Onu bulsam soracağım:
"Ne oldu burda" diye
Ama yok
Nere baktımsa yok
İşi mecnunluğa vurup
Kendini meçhule mi saldı ne?
Çevrede çıt yok
Baskın yemiş oba misali
Harabe bir şehir
Ötelerde kuş sesleri
Zaten onlarda olmasa çıldırmamak elde değil
Güneş tüm kızgınlığıyla
Bu şehrin üstüne inmişti sanki
Şehir demeye de bin şahit ister ya, neyse..
Sonra birden bir sarsıntı, bir zelzele
Zaten yıkılmış olan şehir
Dümdüz oluyor önümde
Raylar mı dedin?
Onlarında üzeri bir tabakayla kapandı şimdi
Artık istesemde rayına sokamam gönlümü
Yol yok, iz yok
Sahi, hangi cehennemdeyim ben
Belki de cehennemin dibindeyim
Cehennem demişken
Dünya gözüyle cehennemi görmekte varmış
Eğer hala yaşıyorsam tabii,
Gülme öyle Maria
İnan yaşıyor muyum bilmiyorum
Gerçi, göğsümün şişip inmesinden
Hala nefes alıp verdiğimi anlıyorum
Ama Maria, yaşamak
Sadece nefes alıp vermek mi dersin?Anlamıyorsun Maria
Yaşamak, rayında giden bir gönülle mümkündü
Benim gönlüm ise,
Ömrü karalarda geçmiş
Ve ilk defa çıktığı uçsuz bucaksız deryada
Rotasını kaybetmiş acemi bir denizci gibi
Ne yana dönsem bom boş
Ne hudud var bu boşlukta, ne umut
Sadece pişmanlık görüyorum Maria
Açmış kocaman ağzını
Ve beni yutmaya hazırlanıyor
Derken birşey kendine çekiyor beni
Ve şimdi acı duyuyorum
Sanki kemiklerim birbirine geçmiş
Çığlıklar, aralıksız çığlıklar
Maria, cehennem
Cehennem, Maria
Maria sen cehennemsin
Cehennem sensin Maria
Maria??
Kayıt Tarihi : 10.7.2018 19:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!