Maria Şiiri - Yusuf Mansız

Ey Maria,
Kafiyesiz sözlerin yüreğime dar,
Aşk pişmanlıklarınla beni yorma!
Dökülür elzem özlemlerim,
yarime olur mu kar?
Velev ki, bağıran sokakların sesinde hasret var!
İçimde har,
Narında yanar bu âlem,
Kanımdan canımdan akıyor…
Akanda nedir! Bir âlem bu aşka ağlıyor…
Vakta ki, ruhlar ile konuşan bir asilzade idin…
Namert gönüllerde dert!
Mahbub gönüllerde ilaç idin…
Canım, parke taşları gibi soğuk yüreğim…
Şu candan içeri iliklerime değiyor demin…
Gönül ateşinde demlenen,
Viraneyim…
Melekler Şanlı kürede gezerken,
Galaksilere iz bırakırdı
Gözlerim yer kürede seni süzerken…
Diziliyor nadide nesirlerim…

20.03.19, Yusuf Mansız