Mardin Şiiri - Yahya Oğuz

Başında güvercinler dolanır
Göğsünde nice ruhlar
Bir bakıştık mı başlar masallar
Bir gül kokusuyla birlikte
Evvel zaman içindedir sokaklar
Üç elma düşmüştür gökten
El emeği göz nuru işlemiştir
Kalplere fısıldar incecik taşlar
Ve Şahmeran’dan miras kalmıştır
Kalpten kalbe dolaşır aşklar
Bir bakıştık mı başlar masallar

Binlerce yılın vasiyetidir
En çok dillerin takas edildiği çarşılardan
İşlemeli yumurtaları, çörekleri
Bin yıl hatırı kalmış mırraları
Besmeleli etleri ve kardeşliği
İnsanın insana ikram ettiği
Daracık sokaklardan geçtik
Birleştik bitişik avlularda
Ey kalpleri büyüten mana
Ey kalplerin büyüttüğü şehir
Bu kutsal döngü senindir

Mardin, gönencimiz ki:
Geceleri tahtlarında, semadan
İnecek bir şeyler bekler gibi uzananlar
Damlardan hiç boş inmediler
Ruhlarına bile sezdirmeden
Kalplere ulu bir şeyler yağar
Ve fazlalıklar alınır uykularda
Ancak tan ağarınca anlaşılır
Kalplerinden kovulan siyah lekeler
Çiftçi tarlasına, esnaf işine giderken
Selamlar borç gibi hiç unutulmaz
Güneşe durmuş çivit mavisi tavuslar
Nazar boncuklarını ufka asarlar
Ve akşam huzurla döner evlere
Büyülü bir deniz çıkar ovadan
Bir yerlerde reyhani çalınır
Çan kulelerinden, minarelerden
Coşkuyla havalanır güvercinler
Dolanırlar semada ve içimizde
Artık yeis kalmaz kalbimizde
Umut tazeleyen düşler senindir

Gönül ki mukaddes bir şehirdir
İçinde her sesin bir barınak bulduğu
El eli kavramış, el elde durulmuş
Sımsıcak eller taştan incelikler doğurtmuş
Eller böyle işleyince rahmet yağar dünyaya
Buna bereket derler Mezopotamya’da
Başaklar ki cömert, salkımlar göz alıcı
Çünkü taş taş üstüne, kalp kalp üstüne
Harcı barış olan ey kadim şehir
Sen ki herkesin şefkatli anası
Ve sen ki en sevdiğim kucağın huzur