Marâz-ı Aşk Şiiri - Emin Özcan

Marâz-ı aşka nasıl bir deva bulsun Lokmanlar.
Her dem gâma boğulur o aşk oduyla yananlar.
Su uyur düşman uyur hasta-yı hicrân uyumaz.
Uyanmaz bu uykudan mübtela-yı gâm olanlar.
Her derde bir devâ vardır onu bulmaktır hüner.
Devâyı gece arar,çerağı gündüz yakanlar.
Derdinden bilinir aşık-ı sâdıkın rütbesi.
Rütbeyi erken alır tek mâşuğa bağlananlar.
Leylânın yolunda o zincir-i cunûn tesbihtir.
Rütbeyi söker atar o zincirden kurtulanlar.
Hayal gemileriyle çekerler aşkın yükünü.
Kaptan-ı Bahr-ı hurûşandır dümende duranlar.
Limânlar onlara hasret dâr-ı hicran olurlar.
Aşık-ı sâdıktır o hasrete devâ bulanlar.
Nerede Aşık-ı sâdıklar nerede mecnunlar.
Nerede o Leylâ’ya âşık o hüsn-ü yâranlar.
Kişinin bir mısraından bilirler elbet kadrin.
Özcân'ı yalnız esir-i derd-i aşk olan anlar.