Maraz Şiiri - Hüseyin Muşmal

Maraz
Menfaatler bitince muhabbet de bitiyor,
Bu dünyaya ben artık anlam veremiyorum.
İnsanlar üç kuruşa dostluğunu satıyor,
Kul işinde ben artık mana aramıyorum.

Kime iyilik ettin, ondan koru kendini,
Gösterir ilk fırsatta hilesini, fendini.
Buluyor çok geçmeden bir de öyle pundunu,
Lakin aldatılmaktan uzak duramıyorum.

Malum, fazla merhamet hep maraz doğuruyor,
İyi niyet göstersen, kötülük çağırıyor.
Sonucunu bilsem de vicdanım bağırıyor
Elini açanları ben hiç kıramıyorum.

Herkesin sen işine yaradığın kadarsın,
Kötülük görsen bile iyiliğe adarsın,
Menfaati bitene bir de dertsin, kedersin,
Hesabını kimseden, neden soramıyorum?

Eşref'im, biliyorsun kör görse baston kırar,
Bir kere hayır dersin, bir ömür hesap sorar.
İnsanoğlu nankördür, bilsen de neye yarar,
Deme sakın sırrına, “Neden eremiyorum?”
Olanları bir türlü hayra yoramıyorum.