Maraşlım Şiiri - Mehmet Çelik

Sütçü İmam MARAŞLIM meşaleyi yakınca.
Fransız’ın askerine o kurşunu atınca.
Fransız’lar bayrağını o kaleye dikince.
Eli kolu bağlanarak hiç durur mu MARAŞLIM.

O kurşunla anladı örtüye el uzanmaz.
Uzansaydı Maraş’ta rahat uyku uyunmaz.
Rahat uyku çekenler Maraşlıdan sayılmaz.
Biliyordu bunları Sütçü İmam MARAŞLIM.

BACIMIN YAŞMAĞINI ALDIRMADI MARAŞLIM.
KAHPE KURŞUNU DA SIKTIRMADI MARAŞLIM.
EL BAYRAĞI DALGALANIRKEN MARAŞ’TA
CUMAYI DA KILDIRMADI MARAŞLIM.

Senem Ayşe, Kılıç Ali Maraş için öldüler.
Biran bile göz kırpmadan teslim etmem dediler.
Öyle içten dediler bu sözü de verdiler.
Madalyanın hasını hak etmişti MARAŞLIM.

MEHMET ÇELİK Maraşlıyı bunun için seviyor.
MARAŞLIMA bu acıyı yaşatmasın diliyor.
Yaşatmasın dileyerek bu duyguyu veriyor.
Bu duyguyu yürekte hep yaşıyor MARAŞLIM.