Maraşlı Şair Şiirleri - Şair Maraşlı Şair

Ne lazımdı ki insana mutlu olmak için şu hayatta?
Yıllarca bekledim, belki çok uzun yıllar geçmedi ama geçen her an bir ömür geldi bana. Yoruldum artık, bir insan nasıl böyle bir beklentiye girebilir ki hiç görmedim, duymadım sesini hiç koklamadım kokunu ama öyle çok özledim ki, öyle çok ihtiyacım var ki sana. Alışamadım ben bu insanlara yalnızlık öyle bir hal almaya başladı ki her zerremi sardı her zerremle hissetmeye başladım. Dedim ya alışamadım ben bu insanlara diye her gece sabrettim her gece senin gelmeni bekledim, nasıl yapabilir ki bir insan hiç bilmediğini nasıl bekler?
Ne ben anlayabildim ne de kendimi anlatabildim insanlara sen gelseydin hem beni anlar hem de kendini anlatırdın. Her geçen gün biraz daha azalıyor içimde senin geleceğine olan inancım. Gelmeyecek misin? Gönlümün sultanı diye beklediğim sen gelmeyecek misin, daha ne kadar devam edecek bu yalnızlık? Daha kaç sabah senin yerine günümü aydınlatmaya çalışacak güneş?

Özledim be güzelim…
Hiç görmediğim, renginden haberdar dahi olmadığım gözlerinde kaybolmayı özledim. Ben seni görmeden, bilmeden sevdim. Dokundum mu bilmiyorum, hiç dokunmadığım ellerinden daha yumuşak bir şeye. Özledim hiç dokunmadığım ellerine dokunmayı özledim. Çok özledim biliyor musun hiç koklamadığım tarifini etmeye yetecek gücümün olmadığı o güzel saçlarını koklamayı özledim. Kaç gece korkumdan sabahladım biliyor musun, gelirsin de ben uyuyakalmış olurum, güneş senin yerine aydınlatır günümü diye. Seni ne kadar özlediğime yetecek kadar bardak çay yok şu dünyada. Ne zaman geleceksin bilmiyorum ama artık gelmeni değil de sanki beklemeyi sevmeye başlamışım.

Bugün kaç gün oldu bilmiyorum sen gideli, bıraktım saymayı. Bu ikinci sonbahar ama, 25 gün oldu bugün dışarı çıkmayalı. Her taraf bir daha sen oldu nereye baksam gözlerin, her taraf kahverengi. Saçma geliyor biliyor musun kapkahverengi demek. Her taraf ama kapkahverengi tıpkı senin gözlerin gibi. Sonbahardan hep korkardım bütün şairler sanki anlaşmışçasına ayrılık mevsimi seçmiştiler bu ayı, sanki bütün aşıklar sözleşmişler de bu mevsimde ayrılmışlar. Her sonbahar gelişinde korkardım başıma bir şey gelecek diye, doğruymuş meğer sende tıpkı bütün aşıklar gibi sonbaharda gittin. Sorsam bir kez daha senden sonra tek sırdaşım olan şu kağıtlara niye gittiki diye. Vakti gelmişti, mahşere kaldı artık buluşmanız diyecekler.