Maraş'ta Zamanla Hemhâl Olmak

Camiye kendini adamış birkaç eski konak
Onlara arkadaştır bir dar sokak
Yıllarca bekçisidir sokağın ağaçlar
Ağaçlara -her dem- eşlikte kuşlar
Kuşlardır her günü şarkılarla karşılar
Şarkılarla uğurlar

‘Maraş’ta gün bir başka doğar
Bir başka batar
Dağında kekik
Ovasında çeltik…
Güzün ağaçlarda altın top gibi hurmalar…
‘Pınarbaşı’nda akan sular
İnsana ferahlık verir bir anda
Dondurması –tarifsiz- damak tadında!

Getirir dile, toprağındaki şairi
Yaşanır bu yerde dört mevsim
Geçmişi hatırlatır birçok isim
‘Divanlı’ bir kule gibi minaresiyle
Dertleşir eski zaman hayaliyle
‘Dumlupınar’ sıkıştırılmış yokuşta
Kızlar yol gözler eli nakışta…
Yiğidi anlaşılır bir bakışta

‘Karamanlı’ her zaman sakin
‘Necip Fazıl’ ilerde ve derin
‘Fatih’ler, ‘Mimar Sinan’la söyleşir tepede
‘Sakarya’ geçim derdinde
‘Bahçelievler’ keyfinde

‘Mağaralı’ fakir ve öksüz
‘Ulu Cami’ zikirde ölümsüz!
Kalabalık ‘Kapalıçarşı’
‘Kapalıçarşı’ya yoldaş ‘Çarşıbaşı’
Dört yanda okunan ezan
Dinlendirir insanı bu hüsn –i an!
Bütün heybetiyle bakar karşıdan
Şehri gözetleyen ‘Abdülhamit Han’!

Tarihe tanıklık eder ‘Maraş Kalesi’
‘Sütçü İmam’dadır ‘Kurtuluş’un hikâyesi
Eski zamanı yaşatır bize
Gezerken huzur verir benliğimize
Sadakatini görüyorum yüzünde,
Saçılan ziya var, senin gözlerinde!
Yıllarca kalmak varmış kaderde
Zamanla hemhâl olduk bu yerde!

Duyar gibiyim silah ve top seslerini
Âdeta dinlerim cetlerin zafer nağmesini!
Mazidedir gönlüm içerken çayımı
Seyrederim derinden – dalgalanan- bayrağımı

Sormuşlar: En güzel belde neresi?
Gelen istemiyor ki veda busesi,
Maraş’a gelen – buradan - ayrılamıyor
Ve giden de bir türlü burayı unutamıyor!

Kahramanlık destanını yazdı Maraş
Bu uğurda can verenleri unutmadık arkadaş!

13.01.2008