Maraş'ta Şiiri - Cuma Ali Çetin

İki bin yirmi üç ve altı Şubat...
O gün şafak kanlı attı Maraş'ta.
Gece dört on yedi deprem vermez tat...
Şehrin üçte biri battı Maraş'ta.

Hayatımızdaki en kötü evre...
Enkaz ile dolu bakın tüm çevre.
Çifte deprem damga vurdu bu devre...
Felaketler başa çattı Maraş'ta.

Bittim ben diyerek tekleyenler var !
Her gün ahına ah ekleyenler var !
On gündür enkazda bekleyenler var...
Zelzele derde dert kattı Maraş'ta.

Yer küre homurdar: bu dilde nece ?
Ne anlatmak ister karanlık gece ?
İmdat çığlıkları çıkan tek hece...
Kader elem, keder sattı Maraş'ta.

Kol kola girerek yapmadık halka...
Bu yüzden semada şimşekler balka.
Reva görülünce deprem bu halka...
Avam bin bir acı tatlı Maraş'ta

Musibetler gelip kanını eme !
Ne olucum de hep: şu oldum deme !
Cumali uğradık ikiz depreme...
Şehrin yarısı yan yattı Maraş'ta.