Maraş'ın Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Ahırdağ'larına bel verip durmuş.
Cennetten bir örnek yeri Maraş'ın
Çıkmış Engizek'e yaylalar kurmuş.
Karısı, kızanı, eri Maraş'ın.

Bahçesinde marul, yağlı dürülü.
Aksu'dan toplarlar nergiz sümbülü
Eloğlu yolunda Gumaşır gölü.
Şahane bir mesir yeri Maraş'ın.

Ahır dağlarına çıkayım desem.
Eşek meydanında molayı versem.
Deli poyrazıyla olurum sersem.
Zaptedilmez burda yeli Maraş'ın

Bertiz'e Kazma'ya gönül dayanmaz.
Sularını insan içmeye doymaz.
Görmeyen, tatmayan belki inanmaz.
Üzümünden damlar balı Maraş'ın.

Mayam şerbetini içmedi isen.
Büğlek’ten, Kerhan'a geçmedi isen.
Döğme dondurmasın yemedi isen,
Yapışır yakana eli Maraş'ın.

Sularında alabalık kaynaşır.
Ormanında keklik, ceylan oynaşır.
Yeşilde Bursa'yla inan yarışır.
Poyrazdandır bütün derdi Maraş'ın

Mertlikte üstüne var desem yalan
Baltayla harbetmiş siz ağnan galan.
Vız gelir Edem'e eziyet falan.
Bükülür namazda beli Maraş'ın

Firik tarhanası goz ile yenir.
Samsası, bastığı, padişah, vezir.
Çiğ köfte yanında ayran içilir.
Özelliği daha dolu Maraş'ın.

Sevgisi ölçülmez dünya malıyla.
Dostuna borcunu öder kanıyla.
Kahraman Maraş, o adı sanıyla.
Kolayca bükülmez beli Maraş'ın.

Doyum olmaz baharına, yazına.
Çoktur aşıkları vursun sazına.
O nazlı bir ektir alın yazıma.
Madalyalı bayrak, şalı Maraş'ın.

Erkeği, kadını tam Anadolu.
Pehlivan yatağı, bükülmez kolu.
Yüreğim tüm onun aşkıyla dolu.
Ben doğarken kulu oldum Maraş'ın

Doğrudur, güzeldir baharı yazı.
Bir de olmasa şu deli poyrazı,
Ben mecnunu oldum o eyler nazı.
Bilir ki Dostozan kulu Maraş'ın.

DOSTOZAN-M.Hanifi SARIYILDIZ