Maraş' ı varlığın yokluyor

MARAŞ I VARLIĞIN YOKLUYOR

Gözlerinin müebbetliğine yatan bakışlarım,
Sürgün yedi yüreğimin bozkırlarına...

Maraş ta düşüyor hayalin. Upuzun ovalara seni sürüyorum. Dağlar geçit vermiyor sevdama. Sevdamı nadasa bırakıyorum ve sesleniyorum sana duyuyormusun? Dağlarda karartma başlıyor birden, bir telaş dolduruyor bu iklimi. Telaşım oluyorsun sonra korku çöküyor, ürperiyorum. Sessiz sığınağım oluyorsun. Türkoğlunda dökülüyor yıldızlar. Söküyorsun sanki şafağa sırılsıklam, bir ses duyuluyor dağlardan... Seni seviyorum! Seni seviyorum! Herkes bir yana kaçışıyor, görmüyormusun? Yangın düşüyor gökten dizlerimin önüne, bir şarapnel yarıyor bedenimi. Kanıyorum oluk oluk... Maraş ı vuruyor hayalin. Ah bir tutsaydın elimden, boy verecekti başaklar karanlığın içinden.

Geceye ayaz vuruyor. Az ötede selası veriliyor meftanın. Saçıma kırlar bulaşıyor. Ölümü hissetmek ne tuhaf. Tutsak olmak sanki senden ayrı. Yüreğinin coğrafyalarını kanatır gibi sanki. Ah Maraş ı yokluğun sallıyor. Bir ağaç dinliyor beni... Ürkek yüreğimi kazıyorum dallarına sonra bir sigara yakıyorum, tüm yolları kapıyorum Zulasını boşaltıyorum gece zerrecikleri. Anlıyormusun beni çok susuyorum. Susuzluğum kavuruyor ciğerimi, ay düşüyor yüzüme. Ay düşüyor!

Sıla yı Naz a bırakıp, kendimi sana kıyıyorum. Bir ezan mevsimine denk geliyor ağlamışlığım. Önce çiziyorum toprağa resmini, sonra yazıyorum satır satır. Hücrelerim sökülüyor, çok özlüyorum ve kuraklığı yaşıyor bu coğrafya... Maraş ı varlığın yokluyor. Mevsimler karışıyor. Vuruşuyor bütün halk. Karışıyor ortalık. Ahır dağına konuyor gözbebeklerin, çimen dağı yerlebir oluyor. Göğe asılıyor nefesin, nefesine sarılıyorum. Ne olur çekme derinden. Yığılmış bir ömür var burda. Kendimi sana kıyıyorum.

İyi bak bu bedene...

Önder ÖZTÜRK
17 / 08 / 2011
ÇARŞAMBA
23:20
KAHRAMANMARAŞ