Maraş'a Mektup - 4 -

Mehmet Hanifi Sarıyıldız
179

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Maraş'a Mektup - 4 -

Bu kaçıncı mektup, sana saldığım.
Hiç cevap vermiyon ne oldu edem.
On beş sene oldu, gurbet kaldığım.
Hasretin içimde yol oldu edem.

Yaz gelende cibinliği kurdun mu?
Ağsu'ya enip de nergiz derdin mi?
Düştüm mü aklına, beni sordun mu?
Gurbet sırtımıza çul oldu edem.

Süllümü dayayıp dama çıkanda,
Puharı delînden çıkan dumanda,
Çok yakınım sana şorda, arhanda,
Kalemim emrine kul oldu edem.

Bağ zamanı maseremiz kurulur.
Üzüm depe depe edem yorulur.
İlan ilan; ıravanda durulur,
Sinide bekmezin bal oldu edem.

Çöküp eşikliğe oturuyon mu?
Samsalık, sucukluk goz kırıyon mu?
Bi kaç çuha bastık söz veriyon mu?
Nice diller duyduk lâl oldu edem.

Teneke küllükte duruldu suyum.
Ayrıldım Maraş'tan bozuldu huyum.
Yazmaynan tükenmez öyle doluyum,
Gözümde hasretin, mil oldu edem.

Ecer hememinde çimesim geldi.
Hapapı ayağma giyesim geldi.
Bülkeye sofrayı seresim geldi.
Eski günler hani, fal oldu edem.

Avratlar mezeri gurnada yıkar.
Evirir, çevirir suyunu sıkar.
Marhamayı alır, gurunur, çıkar.
Yanaklar açılmış gül olur edem.

Edem deyip bunca yıldır gezindim.
Derende çağlayıp akan selindim.
Ahır dağlarında esen yelindim...
Gönül yandı yandı kül oldu edem.

Payamlar çiçeğe durunca edem.
Deli yelden beni sorunca edem.
Güneş sufatına vurunca edem.
Morardı duluğun al oldu edem.

Sözü uzatmıyak, kesek kısadan.
Selama başlayak önce Mısa’dan,
Derdin büyüğü var dürter arhadan,
Gönül hasretinle deloldu edem.

Emmim ne alemde, notar bibim?
Beni sorarlarsa, işte garibim.
Tükendi sermaye, delindi cebim.
Nice dost bilirdim el oldu edem.

Gurbetin kahrını çekmeyen bilmez.
Milyoner olsan da derdin eksilmez.
Bir damla yaşını kimseler silmez.
Bizdeyse gözyaşı, sel oldu edem.

Peki derdin nedir öyliyse deme.
Him taşı düşüyor sanki belime.
Anlatmaya yetmez üçbeş kelime.
Dert, ufak çırpıyken dal oldu edem.

Tüysüz bir çocuktum, çıkmıştım yola.
Hiç pervam yok idi sağ ile sola,
Yaş otuzbeş oldu, verildi mola.
Ağardı başımız, kel oldu edem.

Ne yazık ki başka kelam tükendi.
Daha kimi yazsam, selam tükendi.
Dert kumburlaştıkça çarem tükendi
Aklım havalandı yel oldu edem.

Velhasıl Hanifi bitir sözünü,
Gurbette felekle paylaş kozunu.
Sıkma hemşerini aşıp dozunu.
Nootak bu da yeni huy oldu edem.

Mehmet Hanifi Sarıyıldız
Kayıt Tarihi : 17.2.2015 10:24:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


DOSTOZAN adlı eserinde yayınlalan bu şiir şairin 1966 yılında Ankara da talebe iken Kahramanmaraş' a duyduğu özlemi anlatan şiirlerden 4.sü dür.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Hanifi Sarıyıldız