Ayrılık vakti geldi, sayılıydı bu günler
Kader kısmet böyleymiş, bunu yaşayan anlar
Olacaktı ayrılık, kader bizi mi dinler
Olan dostluklar imiş, artık bugün elveda
Elveda denilirmiş, usuldendir bilinir
Ayrılık vaktine dek, zorlanarak gülünür
Sonra vedalaşırken, bazen gözler nemlenir
Silen dostluklar imiş, artık bugün elveda
Akıtır hep içine, kimse görmez o yaşar
“Erkek adam ağlar mı? ”, sözüneyse çok şaşar
Kâlpler taştan değil ki, duygulanır da taşar
Taşan dostluklar imiş, artık bugün elveda
Kurban olsun canımız, ne gelir ise Hakk’tan
Kul eyledi hamd olsun, yarattı bizi yoktan
Düşünen bıkar mı hiç, nimetleri saymaktan
Sayan dostluklar imiş, artık bugün elveda
Her dost için söylenir, bir varmış bir de yokmuş
Derler ya rahmetlinin, sevenleri ne çokmuş
Yıllar sonraysa dönüp, geriye bakacakmış
Kalan dostluklar imiş, artık bugün elveda
Mahalleli olacak, kadar biz de alıştık
Bertiz, Orçan derken Büyüksır’da buluştuk
Ahmet Bey’in fıkrasına, az mı gülüştük
Gülen dostluklar imiş, artık bugün elveda
Maraş kadim şehir, ne kadar övünse az
Şairinde kalem var, ozanın da ise saz
İlham gelir burada, ümmî olsan bile yaz
Yazan dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Mardin’de beş aylık bir, reklam arası oldu
Sürpriz olmuştu o gün, gönlüm hüzünle doldu
Ama bugün ilk tercih, gönül huzuru buldu
Bulan dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Seksen yedi yılıydı, Bolu Mengen’den geldik
Cerit ilçe olmuştu, hâlâ köydü çok güldük
Çamurda çizme giydik, sanki memur değildik
Olan dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Bütün yollar Göksun’dan, geçer diyenler haklı
Bu ilçedeki günler, hâlâ gönlümde saklı
Yayla evleri n’oldu, seçmenler alacaklı
Dilin dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Oruç ayı değildi, iki Ramazan vardı
Koca ile Hurç beyler, mücadele ederdi
Her iki başkanı da, Göksun halkı severdi
Sevmek dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Az değil ki bir ömür, güzel Maraş’ta geçti
Üç evladın ikisi, güzel Maraş’ta açtı
Hatıralar bâkidir, bedenimiz bir hiç ti
Kalan dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Maraş gönlümüzde, başköşeye yerleşti
Maraş-Maraşlı duysak, yüreğimiz depreşti
Çayır-minder güreşte, davul-zurna gürleşti
Çalan dostluklar imiş, artık bugün elveda
Her işin başı dostlar, sonu olmayacak mı
Her canlı doğdu ise, sonra ölmeyecek mi
Behlül diye birini, Maraş bilmeyecek mi
Bilen dostluklar imiş, artık bugün elveda.
Kayıt Tarihi : 2.8.2014 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben öğretmenim. 1987 yılında Bolu Mengen'den öğretmenliğimin beşinci yılında Kahramanmaraş iline rotasyonla gelmiştim. Çağlayancerit ve Göksun ilçeleri ile il merkezinde tam 27 yıl görev yaptım. İl Milli Eğitim Müdürlüğünde şube müdürü olarak görev yaparken, memuriyetin cilvelerinden olan yine rotasyon ile kendi memleketim olan Adada il milli eğitim müdürlüğüne kendi isteğim doğrultusunda atandım. Görev gereği bütün ilçeleri ve çoğu köy ve kasabaları ile oradaki görevli arkadaşlar ve insanları tanıdım. Her Maraşlı, Maraş'ı benim kadar tanıyamamış ve insanları ile içiçe olamamıştır diyebilirim. Maraş, Maraştan tayin, Bizim Maraş,Bu şehir Maraş, Maraş sevgisi gibi şiirler yazacak kadar Maraş'ı sevdim. Bir kültür şehri olan Maraş'tan İşte böyle bir zamanda ayrılıyorum. Duygularımı dile getirmeye çalıştım. Takdirlerinize efendim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!