Marangozun Oğluyum Ben Şiiri - Oğuz Düzgün

Marangozun oğluyum ben/
Yüreğimde hâla zımpara izleri/
Çekiç gibi savururum kalemimi/
Şiirlerimi çakarım yüreklere////

Marangozun oğluyum ben/
Sevdim mi tam severim mengene gibi/
Talaş kokulu bir kıştı hatırlarım/
Cilalanmış bir kaplamaya dokunur gibi/
Pürüssüz teninde sabahlamıştım///

Marangozun oğluyum ben/
Acı nedir bilirim/
Genzimi yakan bir ikindi çayı tadında/
Dükkandaki sobamızda demlenen/
Yüreğimde demlediğim sen/
Öyle yakmıştın gidişinle/
Öyle kavurmuştun yüreğimi///

Marangozun oğluyum ben/
O gün bugündür şairim/
Cilalarım yürekleri/
Ağaç kokulu duygularla/
İşçiliğim iyidir/
Dokunduğum her yürekte iz bırakırım/
Baş dönmesi kıvamında///

Marangozun oğluyum ben/
Bir kış gecesi uğurladığım babamın/
Toprağında açan çiçeğim/
Şâirin kızları diyecekler kızlarıma/
Gözyaşlarımı gördü onlar/
Unutmayacaklar beni bilirim...///