Marangoz Şiiri - Ahmet Kenan Çiftçi

Bizim var idi bir tahtamız bize düşen marangozluk
Senin demirin paslandı kullanmadın bir an iş için
Şimdi bizden tahta ararsın yok ki ustalığın
En sağlam tahtayı acemiler ne yapsın
Bir ustaya bile gerek ki sağlam tahta sanat yapsın
Çürüğünü usta bile olsa ne yapsın?
Nehir geçerken at değiştirilmez efendi
Ya almayacaktın demiri eline ya işleyecektin
Böylece kimseden bir medet beklemeyecektin
Madem istedin bir yol al sana tahta
Tahtalar ev olmaz üst üste koymayla
İstiyorsun öğret bana hüneri
Bende diyorum ki kaldı mı değeri?
Bak şu binalara saysan sayılmaz katları çıkılmış
Bizim marangozluk bir masa bir dolapta kalmış
Göklerden bakmakta işçiler bize birazda yılmış
Biz bir sıra yapalım derken çıktılar bile katları
Satsam şu sırayı yüz eder mi bilemem
Çıkılan katları saysan yüzü geçer tek sırası
Bizim iş doyurmaz bile karnını efendi
Sen var git ustalardan iste medeti
Marangozluk ömür ister yoktur pek değeri
Ne ömür kalmış ne değeri
Bir ileri bir geri gitmez bu ömür elbet
Sen en iyisi bu yoldan vazgeç
Biz meraktan yaptık bu işi bunu bilesin
Amma merak devri çoktan geçti sakın merak etmeyesin
İşe atılmak devridir şimdi merak anca boş zamanda olur
Kaldı ki zamanda hızlı geçer boşu bile yoktur
Bu iş değil derdine çare senin çaren belki çıkılan göklerdedir