Geldin kondun dalıma; titredi tüm tellerim.....
Gergin endam içinde ürkekçe bir haz oldu.
Yarıldıım sol cenahtan, yana düştü ellerim;
Hüzzam çöktü yüzüme, gönlüm mest-i naz oldu.
Lale boynu ezelden, çiğdem senin derdin ne...
Bir ihtimal uğruna, böyle bükük durursun
Son papatya son yaprak? şimdi kaldı elimde;
Böğle giderse sende yaprağından olursun
Her gönülde bir künye, benim künyem sende mi...
Takılırmış? en sonda son nefesi verene
Felek işin içinde, bütün günah bende mi...
Kilitlendi aşkımız kaldı senin dönmene...
Buğday tenlim, ilk aşım; sen yoksun ben yoksulum...
Bak: son mevsim bitmekte, çilemize girelim
Kalpsizlere sarılmış taştaki bir yosunum
Senle bir siir olup; dize dize dönelim....
Döndürelim Maralım? bu dizeleri bir bir...
Gel de çöz kemendimi ah Maralım Maralım
Naaş olsun ömrümüz; bu aşk sonsuza dair..
Tam bu saat bu anda nüks etti yaralarım..
-II
İnceden dokundu incecik gamzen;
Yan yan tavırların düştü uzağa,
Içe döndü bakış; titredi beden
Nar çiçeği olup kondu yanağa.
Şiir yoktu henüz, yoktu ozanlar.
Masmavi dumandık o ilk zamanlar
Somutlaştı bir bir aşkla yananlar,
Sen mecram oldun ben döndüm ırmağa..
O gün bu gün döndüm her gün aşığım..
Seni sevmek sevap: sensin azığım...
Sen söktün ömrümü,yolundu saçım
Ağardıkça tel tel indi şakağa
Bu; hicran kapısı hep açık kalmış,
Aşk aşk dedikleri zehirli balmış,
Kimi olmuş abad; kimi de yanmış
Nasibim zehirmiş, düstüm yatağa
İnce ince seker gider maralım
İhtimal odur ki döner maralım
İki damla yaşı döker maralım
O zaman İlhami girer toprağa..
Elazıg, 27 Nisan 2008
İlhami BulutKayıt Tarihi : 13.4.2008 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yedi veren değil ki tez geçer dedi çağı
Bülbülü olamazsan hârın zülfükarında
Belkıs misalı söker bir Süleyman otağı.
Bestesinde çağlarken elden düşen mızrabın
Teline nota uymaz duvarda kırık sazın
Dökse de dizeleri gönülden bazın bazın
Hikayesi derinden semadaki niyazın
Endamına yandığı bir peri masalının
Kapatıp sayfasını sandığına koyulur
Kimbilir hangi şehrin muhabbet sofrasının
Aşık gecelerinde hatırası okunur..
Yine bizi güzel bir şiirle dostların bahçesinde buluşturan değerli hocam; yüreğinize, bileğinize sağlık.
Dua , saygıyla....MEDİHA BİYİK
Oynanan oyunların insanlığa kastı ne
Anlamam söyleseler ayrılık ne nifak ne
Ben insanı bilirim yaratan hürmetine.
Sevgisizlik çöl gibi kurutur yüreğimi
Ayırmam bölük pörçük parselce dileğimi
Düşene kimdir diye bakmadan ellerimi
Uzatırım bilirim yaratan hürmetine.
Siyasi yalanlarla oyalamam günümü
Kabeye denk bilirim her canlının gönlünü
Her güzellik uğruna harcıyorken ömrümü
Muhacırım bilirim yaratan hürmetine.
Güzel bahçe gibidir güzel insan yüreği
Yürek kale burcudur barındırmaz süneği
Insanlık yararına vermiş börtü böceği
Kıyamam hiç bir şeye yaratan hürmetine.
Her insan bir maksatla kavuşur diğerine
Sevgi gönül işidir zor girmez yüreğine
Aç camı, güzellıği salıver dileğine
Kapatma yüreğini yaratan hürmetine.
İşte onun içindir şair gönlü kin tutmaz
Bülbülü de gülü de dört mevsimde yin tutmaz
Açıktır güzelliğe , sevgisini sin tutmaz
Sever her bir kulunu yaratan hürmetine.......
Hocam uzar gider bu konu, biz bitirelim.
Kalemi elimize veren yüce yüreği ve güzel ekibi sevgiyle selâmlıyorum.
Dua, saygıyla...Mediha BİYİK
KUTLARIM BAŞARILAR DİLERİM SELAMLAR size
TÜM YORUMLAR (63)