Mapusunda... Şiiri - Halil İbrahim Çimendağ

Sokağa çıkmıyorum...
Ve o kadar özlemişim ki
türkü söylemesini!
Bi güzel yıkasan beni
Ellerimi yıkasan diyorum
O kadar kirlettiler ki ellerimi…
Yaralarımı bile gizleyemiyorum
O kadar çok özlemişim ki;
Bir gün görüşüme gelsen diyorum…

Alışık olduğum acılar değil
bunlar bir akşam üstü
buğulu camlara ismini
koca koca yazmaya benzemiyor
senin şu an üzerinde
gezdiğin sokaklardan çekileli,
2 yıl 3 ay 27 gün oldu götürüleli!

Alışık olduğum bombalar değil!
bunlar bi sabah yüreğimde
patlayacak çığlığın ta kendisi!
Bu bir yaprağın düşmesine benzemiyor…
Yavaş yavaş yoruyorlar beni
Nasılsa seni de gizleyemiyorum;
Artık şu duvarları da delsen diyorum!

Yüzün gelmiyor aklıma!
Unutmuşum birçok dostumu,
unutulmuşum da bir bakıma!
Parktaki çocukluğumu,
öksüzlüğümü
sana emanet umudumu
kaybetmişim paramparça bir Haziran!
Varsan;
sana geleceğim yaşıyorsan,
oynadığımız sokaklardan!
O kadar özlemişim ki;
öpmeye öpmeye utanır olmuşum dudaklarımdan!

Yaşıyorsan;
Senin şu an kaldırımlarını
kar tutmuş evinin yollarını
elele sevincimle, gönül gönüle seninle,
bir söz bile etmeden geçmişe dair;
adımlayalım istiyorum!
O kadar özlemişim ki;
heran seninle essin rüzgar!
deli deli esmeye esmeye,
uslanır olmuşum!

Kalmamış deli poyraz gençliğim!
Ağır ağır durulup, geçmişim,
Ağır delikanlı mapuslarından!
Şu tel örgüleri
gözüm önünden çeksen diyorum!

Halil İbrahim Çimendağ