Mapushane Şiiri - Yüksel Aytuğ

Bu beden bir mapushane...
Kirpiklerim parmaklık,
ağzım kilit,
yüreğim kelepçe...

Her akşam
güneş ufka indiği vakit
sayıyorlar beni.
Ve ben hep buradayım
ne yazık ki! ...

Bu beden bir mapushane...
Hasretini,
üniforma yaptılar üzerime.
Ümitsizliğimden bir pranga
bileğimde...

Derimin altından
bir tünel kazsam dışarıya,
korkarım;
yine özleminin tam ortasına
çıkacağım...

Bu beden bir mapushane...
Avlusunda;
cigaraları birbirine ekleyip,
umudun boncuğundan tesbihleri
dizerim peşisıra...

Saçımın telinden
ayağımın tırnağına
volta atar, dururum.
Lakin;
hiç erişilmez müebbetin menziline...

Bu beden bir mapushane...
Hasretine kurban ettiğim
her yitik gün için
bir çentik atarım,
kaderimin bel vermiş direğine.

Ve lanet ederim;
kalemini kıracak bir yargıç
çıkmadı diye,
bu tabutluk bedende geçen
günlerimin yerine...

Her akşam
güneş ufka indiği vakit
sayıyorlar beni.
Ve ben hep buradayım
ne yazık ki! ...