Mapus Telleri Şiiri - Ümit Atayman

yiğit oğlum bir yıl oldu sen mapusa düşeli
hep ağlıyor gelinim kurudu memeleri
bir garib bebelerin kayboldu neşeleri
düşlerimde bir sevdan
bir de mapus telleri

ekiyoruz toprağı sensiz ürün vermiyor
suskunlaştı fidanlar hep kökleri kuruyor
hüzün dolu esen rüzgarın sesi
aramızda bir yokluğun
bir de mapus telleri

yiğt oğlum bir yıl oldu sen mapusa düşeli
göremedin bir türlü yeni doğan bebeni
gözleri senin gibi yumuk yumuk elleri
aranızda bir hasret
bir de mapus telleri

ellerim hep saçlarını arıyor
geçmez oldu bulutlar toprağımız ağlıyor
tohum attı çevremize acının dikenleri
verin artık oğlumu
verin mapus telleri