Mapus Şiiri - Abdullah Alageyik

...bir gece vakti düştün aklima
düş kırıkları hep vardı bir yanımda
kaldırımlara basar ayaklar
o ayaklar vuslatsız bir şehri turlar durur
kaldırımlar cadırdar sessizliktan
ve ben dolu zannettiğim bir sokakta
yanlız başıma iki dört nöbetindeyim
tüm uykularımın güzelliklarinden sıyrılarak

gel desem gelirmisin bilmem ama
boşluga hep sen diye seslenirim
gel gel ki
bitsin bu tutsaklık...