Hep insanlar değil ya!
Bazen de şehirler düşer parmaklıklar ardına.
Sıkılır- bunalırız...
Yağan yağmurlar korkularımız olur.
Akarken hayallerimiz sel gibi ayaklar altında,
Kaçmak isteriz,
Koşarız deli divane.
Ama çıkamayız mahpusluğundan o
kentin.
Özümüze dönmektir belki de tek çaremiz, Bulabilirsek kendimizi,
Bıraktığımız o en son yerde...
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 24.12.2020 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!