Manzume Aşk Şiiri - Muhammed Emin Yıldırım

Ey dilde destan, kalpte manzume aşk,
Aşkın yüceliği sana can katmış.
Nasıl tarif ederim seni, güzel mi,
Şiirlerimde dolaşan dillere özgü?

Gönlüm seninle dolar, taşar aşkla,
Gelir aşkın seni sarar, kuşatır başka.
Gözlerdeki ışık, gönüllerdeki aşk,
Gizli tutar içimizde yanan bu ateş.

Kimi aşklar geçicidir, tutuşur söner,
Aşk, sanki bir çiçekten solan solgun güller.
Ama senin aşkın, ebediyetle yanan,
Sönmez, solgunluk göstermez, canlı kalan.

Gönlüm senin aşkınla coşar, benzer dalgalara,
Sevginle gürül gürül akan çağlayana.
Gözlerim seni arar, sende kaybolur,
Sensiz olamam, sensizliği ölüm sanırım.

Her nefeste, kalbim atar senin adına,
İçimdeki ateşi arttırır aşkla.
Dudaklarım seni fısıldar hece hece,
Sanki gönlümdeki aşk sana yazılmış hece.

Kalbimi seninle dolduran aşkın,
Sözlerde, mısralarda dile gelen şiirin.
Aşkımızın büyüklüğüne sığmayan bu his,
Yaşatır umutları, sevgiyi her bir nefis.

Sevgilim, aşkınla yanarım, tutuşurum,
Yüreğimdeki ateşi her kelimede düşürürüm.
Seninle aşkı yaşamak, büyüklüğüne ermek,
Seninle sevginin sınırlarını aşmak demektir.