(Manzum Şiir-5) Git istersen, bırak beni ...

Hayallerimde Nur vardı, rüyamda Nur’u görüyordum. Uyanık mıyım, değil miyim anlayamıyordum. Çünkü hayallerimde de rüyalarımda da erişilmezimdi.

“Yanımdayken bile hasretimdin” diyen şarkıyı şimdi anlıyorum. Uzatsam elimi tutacak gibi ellerimi, yakınsın. Git istersen, bırak beni acılarla, git gönül yollarına bakınsın. Alışmak zor şey varlığına, ne gerçeksin ne de rüya. Baharda kışım, yanağımda gözyaşım, karşılıksız aşkımsın.

Yolcusuz trenler gibi gidiyoruz meçhule. Her istasyonda umut arıyoruz ama gittikçe eksiliyor umudumuz, biz eksiliyoruz. Niçin her şey güzel olmuyor, senin, ince hastalıktan kurtarmanın ümidi büyürken, benim içimde bir şeyler eriyor.

Bir üzgün aşık sessizce ağlıyor içimde. “Ben kahırım, ben acıyım, ben derdim. Gücüm yeter dağlara, deviririm ben, derdim. Dertler uzaktı bana, dert bende şimdi, ben derdim.” Kuşlar geçiyor üstümüzden, gülümsüyor Nur kuşlara, gülümsüyor sonbahara, gülümsüyor bana. Anlıyorum bu gördüklerim hala rüya.
************************
Bitti sonunda rüya, açıyorum gözlerimi sanki karanlıklara. Bana yakın hayali gidiyor Nur’un ve gerçeği, ağlamış gözleriyle hemen yanı başımda. Uyanmak istemiyor gözlerim rüyalardan.