Manzum Hikaye Şiiri - Alper Yılmaz

Güzel bir kız sevdim,
Ona aşık oldum.
Uğruna çok şey yaptım.
Güzel bir kız beni sevdi,
Ama sadece sevdi,
Herhalde bir dost gibi…
Unutamadı,
Yok sayamadı geçmişini.
Beraberlik yaşamıştı,
Ayrıldı,daha doğrusu
O çocuk ayrıldı…
Unutamadı,sevdi;
Sevmeye devam etti.
Sonra benle tanıştı,
Ben o çocuğu tanırdım.
İyi çocuktu.
İlişkilerinden haberim vardı,
Ayrılmışlar duymadım.
Zaten o zamanlar aşık değildim.
O çocuk niye ayrıldı anlamadım.
Onu unutmadı.
Niyedir,ne diyedir,
Az çok bilirim,
Ama hiç anlayamadım.
Güzel günler geçmiş aralarında,
Belki bizim de geçecekti aramızda…
Eminim,geçecekti de…
Ama o unutamadı.
Bana bunu söylerdi,
Yani unutamadığını.
Evet,anlayışlıyımdır,
Anladım,anladım,anladım…
Fakat zaman geçtikçe
O güzel kız,bunu yineledikçe
Dokundu,üzüldüm,sıkıldım.
Ona çok iyi davranırdım.
Sağ olsun o da bana.
Hiçbir yanlışı olmadı.
O bana saygılıydı,ben de ona.
Hani güzel kız diyorum ya ona,
O kız her şeyiyle güzel.
Dış güzellik çok az ona
O her şeyiyle güzel…
Her yönüyle,her yeriyle,her şeyiyle…
Hayatımda ilk kez birine
Kendim birliktelik teklif ettim.
Yani çok zorlukla edebildim.
Büyük bir nezaketle reddedildim.
Asla kızamam,kızmıyorum.
O güzel kız tarafından geri çevrildim,
Tamam ama yanlış anlaşılmasın,
Pek çok kız arkadaşım var,
Arkadaş sıkıntısı çok şükür yok …
Ama benim kriterlerim var,
Bin bir türlü kriterler bunlar.
Eğer bunlara uyarsa ancak
Bir kız benle birlikte olabilirdi.
İnanın o güzel kız hepsine uyardı.
Hepsine harfiyen uyardı.
Onun için o kadar sevdim.
Sağ olsun bana karşı çok iyiydi.
Üzüldüğümü anlarsa üzülürdü.
Ben de o üzülürse üzülürdüm.
O gülerse güler,ağlarsa ağlardım.
Sırf onun için çok yakın biriyle,
Birkaç saat kavga ettim.
Sözlü kavga olmuştu tabi,
Çünkü dövüşemeyeceğim biriydi.
Sadece “şımarık” dedi diye,
Kavga ettim,belki de haybeye…
Ama kimse ona yanlış bir söz,
Olmadık bir kelam sarf edemezdi.
Ettirmezdim,ettirmedim.
Neyse; olmayan ilişkiye dönelim…
Hani dedim ya unutmadı diye
Hah bütün mesele o idi işte.
Unutamadığı için,
Benle birlikte olmanın
Yanlış olacağını inandırmıştı kendine.
Yazık oldu gerçekten…
Birkaç sefer değişik yollarla,
Birliktelik teklif ettim.
Daha önce hiç olmamıştı.
Anlayacağınız bir ilkti.
Nazik bir şekilde,
Hepsi de reddedildi.
Artık olmazdı,bir daha
Teklif etmek olmazdı.
Biliyordum,sorun bende değildi!
Kendi de öyle derdi.
Zaten unutamamaktı derdi.
Bir türlü unutamadı.
Unutulmayacak neyi vardı ki…
Gerçekten yoktu!
Ben o çocuğu tanırım,
Benim yanımda yetişti diyebilirim.
Hem de o bıraktı güzel kızı…
Beni bayağı incitti…
Çünkü ben bayağı değilim.
Herkes gibi değilim.
O da bunu bilirdi…
Olmadı,olamadı ve bitti.