Manzaralar Şiiri - Sevinç İnal

Bu gece bir sokak seçtim kendime yürüyorum
Aylardan kasım yok aralık yoksa ocak mı?
Neyse...
Az ilerde bir ihtiyar hayat kambur olmuş bedenine
Eğilmiş ama zaten yere yakın
İsteksiz doğruluyor biraz çalı çırpı var ellerinde
Belki yakıttır soğuk geceye

Az ötede bir çocuk çöpümü karıştırıyor ne?
Evet büyük bir ekmek parçası buldu
Geceye bir çığlık...
Sevinçle zıplıyor yerinde bu geceki nevale hazırdır diye

İlerliyorum bir kız ama yalnız
Bir sigara yakmış köşede nede çok boyanmış..
Anladım, anladım ama içim acıyor nedense
Müşterisiz o bu gece...

Biraz daha ilerliyorum
Bir çift çıkıyor o koyu karanlıktan
Kişi iki ama beden bir olmuş gibi duruyor karşıdan
Soğuk amansız başka türlü baş edilmez bence de sarılın

Yürümesem mi ki...
Hayır devam ediyorum
Koca bir karton kutunun içinden fırlıyor kedi
Eğiliyorum, Tanrım bir adam içindeki
İyi geceler diliyor bana zor konuşmak tabii
Her şişe önünde çit olmuş sanki

Hah gecenin bir delisi eksikti ama yinede dinlemeli
Şimdi dinle diyor avaz avaz sesi, dinle...
Şu gördüğün gece ayılacak sabaha
Kalmayacak sarhoşu olmayacak kamburu
Çocukların hepsi mutlu sevdalılar umutlu
Arama fahişeyi artık o da namuslu
Kediler bile miskin...

Bu gecenin pisliği, aslında dünya sakin
Dünya zengin var mı açın mezarı?
Yok....
Göremezsen yok, baktığın değil gördüğün önemli
Bana döndürüyor gözlerini
Sen diyor sen...
Üstünü örttüğün gerçeklere yok de hadi
İnkar et yalan de, başka türlü vicdanın uyutmaz seni
O da varsa tabii
Sığın geceye alma kaale beni
Eninde sonunda işte bir deli
Bomba gibi düşüyor geceye deli
Sana deli bana deli ona deli
Ama deli mi?
Bilmem ki...