(Manzara Yetmiş... -2-)
Gece körkütük, günler ayyaş…
Bir garip, yürür yavaş yavaş;
Çilesi gizli, derdi saklı…
“Yeter! ” dedi, tam ağlamaklı.
Dertler koynunda kucak kucak,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta