(Manzara Yetmiş... -1-)
Gün irkildi, gece sustu;
Kahpe namlu öfke kustu.
Kanat vurup uçtu kuşlar,
Bitmemeye geldi kışlar.
Yavrucaklar öksüz kaldı,
Hem evsiz, hem barksız kaldı.
Akbabalar gelip kondu,
Körpecik bir yürek yandı.
Feryâd, figân… Arşı sardı,
Veda günü, dünya dardı.
Kayıt Tarihi : 25.12.2012 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!