Manzara-i Umumiye Şiiri - Ahmet Tığlı

Utanç diyarında bir uçtan bir uca suskunluk
Mecalsiz okyanustur vicdanlar çalkantıdan
Gözlerimiz karanlık toplar güneşin sükûtunda
Kızıl deniz kızıla çalar her çılgınlık anında
Burada fırtına yalnız karanfilleri kopartır
Karanfiller kızıl renkli çiçektir burada
Karanfiller bayrağa sarılı aşktır yürekte
Öylesine saygındır ki cehalet,arkası sıvazlanır
Masallar peygamber ağzından "dedi" lerle biter
"İkra" baypas edilmiş bir sözcüktür âyette
İplikleri dökülür bir bir vahyin makarasından
Allah'la aldatanların kara vicdanından.
Yirmidört saat ikramdadır hurafe ölü ruhlara
Pavlov'a rahmet okutan şartlı reflekslerle
Yarasalar kanlı gözleriyle gecenin kâbusudur
İslâmın güneşinin söndüğü diyarlarda
Kötülük toplumları vicdanlarda
Cehennemin fitili ateşlenir her canlı bombada
Hangi din onay verir bunca kötülüğe hâşâ
Kötülük din üretir lânetli topraklarda
Mazlumun vicdanında yeşerir zulüm
Çağdaş firavunların ol yerde yıkılır saltanatı
O zaman yücelir insanlığın sürünen tahtı
O zaman öcünü alır insanın canhıraş âh-ı...

Ahmet TIĞLI 15.7.2016 (Sevgi Merdivenleri)